بوی باران:مجموعه اشعارودلنوشته های سیدعلی سیدی,ابرزگه

خداوندا............میان این همه خلقت..........تو انسان کرده ای اشرف........زبانش .علم وافکارش.........همه بالاتر زهرمخلوق............همه مخلوق خورند حسرت.......زعلم وحرف وافکارش......عجایب صحنه ها دیدم........... در این دنیای موجودات...........شنیدم مورچه ای گفتا خدا جون .........چرا ساختی تو انسان را........   چرا که می دهد هر دم مرا ازار ...........بدیدم گله ای شیری ..........زنند لح لح زبهر قوت روزانه..........ودیدم بچه اهوی ......میان گله ای شیری.......ولی با ذات وحشی باز .....نزد اسیب به ان اهو.......ولی دنیای انسان ها .......که باشد اشرف خاقت ومخلوقات........پراز بی رحمی و زشتیست ......پراز نیرنگ و بد ذاتیست........دراین عالم که مخلوقات .......همه غبطه خورند از بهر انسان ها.........چرا دنیای انسان ها ...........این چنین باشد .......کسی گشنه بماند می رود از یاد........کسی درمانده باشد میشود خارو .......ندارد یار و همراهی ......اگر درمانده باشی میکنن ترددت .....به رویش اورند فقرش........منت بر او نهند هردم ....نیازش برطرف کردن......در این دنیا که یک کاغذ .........سکان مملکت گیرد اندر دست .......همه بی رحم و در جنگنند ....دروغ ها کذب و نیرنگ به بار اید از این کاغذ........اگر انسان در این دنیا ببیند غرق هم نوعش........ودر پهلوی هم نوعش ببیند سنگی از الماس ........رود از یاد اون مهر و مروت ....با غرق هم نوعش ......چرا که گیرد اندر دست سنگ الماسش........

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: